Καλό καλοκαίρι, χωχαρουπάκια!

Με όλο το μεγαλείο της φύσης να εκδηλώνεται στην καλοκαιρινή καταιγίδα του Vivaldi!

Μυκηναϊκός πολιτισμός

Ο Φράχτης

Κάποτε σε ένα αγρό υπήρχε ένας φράχτης. Κι ήταν κι ένα μικρό παιδί που τον κοίταξε και είπε : "Α, τι ψηλός που είναι ο φράχτης!" Και μόλις το είπε αυτό, ο φράχτης ψήλωσε και έγινε θεόρατος. Και το παιδί είπε ξανά : "Εγώ θα αγωνιστώ να τον περάσω". Και σκαρφάλωνε να το περάσει. Και ανέβαινε και μαχόταν, μια ολόκληρη ζωή. Και οι άνθρωποι γύρω του το έβλεπαν και το θαύμαζαν. Κι έλεγαν : "Τι άξιο παιδί! Μια ζωή αγωνίζεται!". Και η ιστορία έγραψε για αυτό το παιδί.

 Κι ήταν και ένα άλλο παιδί που είδε το φράχτη και είπε :

 "Α, τι ψηλός φράχτης!" Κι ο φράχτης πάλι ψήλωσε. Και είπε το παιδί : " Εγώ θα παλέψω και θα τον περάσω οπωσδήποτε τον φράχτη". Και πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και πέρασε από την άλλη. Και πάλι οι άνθρωποι γύρω του τον έβλεπαν και τον θαύμαζαν και είπαν :" Τι καταπληκτικός άνθρωπος ! Πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και τα κατάφερε και πέρασε τον φράχτη". Κι έγραψε και γι αυτόν η ιστορία.

Κι ήταν ένα τρίτο παιδί που κοίταξε τον φράχτη κι είπε :

 "Α, είναι ένας μικρός φράχτης. Θα τον περάσω και θα πάω από την άλλη." Κι έδωσε ένα πήδο και βρέθηκε από την άλλη. Και οι άνθρωποι γύρω του το είδαν κι είπαν : " Άξιο παιδί κι αυτό. Πέρασε από την άλλη". Κι έγραψε και γι' αυτόν η ιστορία. 

....Κι ήταν και ένα τέταρτο παιδί που γι' αυτό η ιστορία δεν έγραψε τίποτε. Γιατί, όταν βρέθηκε μπροστά στον φράχτη, τον κοίταξε και δεν τον χαρακτήρισε καν. Κοίταξε πιο πέρα και είδε πλάι στο φράχτη, να περνάει ένα μονοπάτι. Ήσυχα-ήσυχα ακολούθησε το μονοπάτι και πήγε από την άλλη.

 
                                                                        Του  Κώστα Φωτεινού

ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χριστός Ανέστη!

Νίκος Καροῦζος, Ἆσμα μικρὸ

«Χάθηκε αὐτὸς ὁ ὁδοιπόρος.
Εἶχε συνάξει λίγα φύλλα
ἕνα κλαδὶ γεμάτο φῶς εἶχε πονέσει.
Καὶ τώρα χάθηκε...
Ἀγγίζοντας ἀληθινὰ πουλιὰ στὸ ἔρεβος
ἀγγίζει νέους οὐρανοὺς
ἡ προσευχὴ τοῦ μάχη.
Ἔαρ μικρὸ, ἔαρ βαθὺ, ἔαρ συντετριμμένο».

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ - Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ

'Τα μυστικά του κήπου' - Παίζοντας με τις λέξεις

 

' Οι ιππόται πότε πότε' - Μουσική: Νίκος Κυπουργός  
Στίχοι: Σταμάτης Δαγδελένης - Πρώτη εκτέλεση: Δώρος Δημοσθένους 

Οι ιππόται οι ιππόται
κουτσοπίναν πότε πότε
κι απ`το πότε πότε πότε
καταλήξαν όλοι πόται.

Οι ιππόται οι ιππόται
μα κανείς να μην το πει
γίναν πόται κι από τότε
όλοι ήτανε στουπί.

Αι ωραίαι δεσποσύναι
μπεκροπίναν και εκείναι
κι απ`το πίνε πίνε πίνε
δες πώς δες πώς δες πώς είναι.

Αι ωραίαι δεσποσύναι
μα κανείς να μην το πει
όλο πίνε πίνε πίνε
καταντούσανε στουπί.

Δεσποσύναι και ιππόται
μπεκροπίναν πότε πότε
κι απ`το πότε πότε πότε
καταντούσανε στουπί.