Καλό καλοκαίρι, χωχαρουπάκια!

Με όλο το μεγαλείο της φύσης να εκδηλώνεται στην καλοκαιρινή καταιγίδα του Vivaldi!

Μυκηναϊκός πολιτισμός

Ο Φράχτης

Κάποτε σε ένα αγρό υπήρχε ένας φράχτης. Κι ήταν κι ένα μικρό παιδί που τον κοίταξε και είπε : "Α, τι ψηλός που είναι ο φράχτης!" Και μόλις το είπε αυτό, ο φράχτης ψήλωσε και έγινε θεόρατος. Και το παιδί είπε ξανά : "Εγώ θα αγωνιστώ να τον περάσω". Και σκαρφάλωνε να το περάσει. Και ανέβαινε και μαχόταν, μια ολόκληρη ζωή. Και οι άνθρωποι γύρω του το έβλεπαν και το θαύμαζαν. Κι έλεγαν : "Τι άξιο παιδί! Μια ζωή αγωνίζεται!". Και η ιστορία έγραψε για αυτό το παιδί.

 Κι ήταν και ένα άλλο παιδί που είδε το φράχτη και είπε :

 "Α, τι ψηλός φράχτης!" Κι ο φράχτης πάλι ψήλωσε. Και είπε το παιδί : " Εγώ θα παλέψω και θα τον περάσω οπωσδήποτε τον φράχτη". Και πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και πέρασε από την άλλη. Και πάλι οι άνθρωποι γύρω του τον έβλεπαν και τον θαύμαζαν και είπαν :" Τι καταπληκτικός άνθρωπος ! Πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και τα κατάφερε και πέρασε τον φράχτη". Κι έγραψε και γι αυτόν η ιστορία.

Κι ήταν ένα τρίτο παιδί που κοίταξε τον φράχτη κι είπε :

 "Α, είναι ένας μικρός φράχτης. Θα τον περάσω και θα πάω από την άλλη." Κι έδωσε ένα πήδο και βρέθηκε από την άλλη. Και οι άνθρωποι γύρω του το είδαν κι είπαν : " Άξιο παιδί κι αυτό. Πέρασε από την άλλη". Κι έγραψε και γι' αυτόν η ιστορία. 

....Κι ήταν και ένα τέταρτο παιδί που γι' αυτό η ιστορία δεν έγραψε τίποτε. Γιατί, όταν βρέθηκε μπροστά στον φράχτη, τον κοίταξε και δεν τον χαρακτήρισε καν. Κοίταξε πιο πέρα και είδε πλάι στο φράχτη, να περνάει ένα μονοπάτι. Ήσυχα-ήσυχα ακολούθησε το μονοπάτι και πήγε από την άλλη.

 
                                                                        Του  Κώστα Φωτεινού

ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χριστός Ανέστη!

Νίκος Καροῦζος, Ἆσμα μικρὸ

«Χάθηκε αὐτὸς ὁ ὁδοιπόρος.
Εἶχε συνάξει λίγα φύλλα
ἕνα κλαδὶ γεμάτο φῶς εἶχε πονέσει.
Καὶ τώρα χάθηκε...
Ἀγγίζοντας ἀληθινὰ πουλιὰ στὸ ἔρεβος
ἀγγίζει νέους οὐρανοὺς
ἡ προσευχὴ τοῦ μάχη.
Ἔαρ μικρὸ, ἔαρ βαθὺ, ἔαρ συντετριμμένο».

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ - Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΛΙΘΟΥ

'Τα μυστικά του κήπου' - Παίζοντας με τις λέξεις

 

' Οι ιππόται πότε πότε' - Μουσική: Νίκος Κυπουργός  
Στίχοι: Σταμάτης Δαγδελένης - Πρώτη εκτέλεση: Δώρος Δημοσθένους 

Οι ιππόται οι ιππόται
κουτσοπίναν πότε πότε
κι απ`το πότε πότε πότε
καταλήξαν όλοι πόται.

Οι ιππόται οι ιππόται
μα κανείς να μην το πει
γίναν πόται κι από τότε
όλοι ήτανε στουπί.

Αι ωραίαι δεσποσύναι
μπεκροπίναν και εκείναι
κι απ`το πίνε πίνε πίνε
δες πώς δες πώς δες πώς είναι.

Αι ωραίαι δεσποσύναι
μα κανείς να μην το πει
όλο πίνε πίνε πίνε
καταντούσανε στουπί.

Δεσποσύναι και ιππόται
μπεκροπίναν πότε πότε
κι απ`το πότε πότε πότε
καταντούσανε στουπί.

 

'Μίλα μου για μήλα' - Παιχνίδι με λέξεις ομώνυμες

Μίλα μου για μήλα
Μουσική: Σταύρος Παπασταύρου, Στίχοι: Ευγένιος Τριβιζάς,
Ερμηνεία: Σπύρος Σακκάς

Μίλα μου για μήλα
μη μου μιλάς για κοτσάνια ούτε για φύλλα
δε θέλω ούτε μπιμπερό ούτε πιπίλα
θέλω μόνο να μου μιλάς για μήλα! 

Μίλα μου για μήλα
μη μου μιλάς για πρασινάδα ή για μαυρίλα
δε θέλω άλογο, ούτε καμήλα
θέλω μόνο να μου μιλάς για μήλα! 

Μίλα μου για μήλα
μη μου μιλάς για τον Κομφούκιο ή τον Αττίλα
δε θέλω ούτε βόλους ούτε βίλα
θέλω μόνο να μου μιλάς για μήλα!

Μίλα μου για μήλα μόνο
μια μέρα, ένα μήνα, κι ένα χρόνο...

 

Καλή άνοιξη, Χωχαρουπάκια!

Ηλιακό λεωφορείο - Λιλιπούπολη

ΟΔΥΣΣΕΙΑ 3 ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

ΟΔΥΣΣΕΙΑ 2 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

ΙΛΙΑΔΑ 3 - ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

ΟΔΥΣΣΕΙΑ 1

'Όλα τα αόρατα παιδιά'

Μια ταινία για όλα τα αόρατα παιδιά, σε κάθε γωνιά της γης. Για όλα τα παιδιά του πολέμου, τα παιδιά της πείνας, τα παιδιά της φτώχειας, τα παιδιά της βίας, τα παιδιά της εγκατάλειψης. Και για όλους εμάς που μάθαμε τόσο εύκολα και τόσο καλά, να μη βλέπουμε, να μην ακούμε, να μη θυμόμαστε…

Μια τεράστια παραγωγή, με τη στήριξη της UNICEF, αλλά και του UN World Food Programme και του Ιταλικού Υπουργείου Εξωτερικών, με τη συμμετοχή σπουδαίων σκηνοθετών, που ο καθένας εκπροσωπεί ένα κράτος ή μια περιοχή του πλανήτη μας. Επτά μικρές ταινίες, επτά συγκλονιστικές ιστορίες που μας οδηγούν στις γειτονιές του πλανήτη.

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα εκπροσωπεί τη Σερβία & το Μαυροβούνιο με την ταινία «Blue Gipsy». Ο Σπάικ Λι εκπροσωπεί τις ΗΠΑ με την ταινία «Jesus, Children of America». Ο Μεντί Σαρέφ εκπροσωπεί την Αφρική με την ταινία «Tanza». Η Κάτια Λουντ εκπροσωπεί τη Βραζιλία με την ταινία «Bilu & Joao». Ο Ρίντλεϊ Σκοτ & η Τζόρνταν Σκοτ εκπροσωπούν τη Μεγάλη Βρετανία με την ταινία «Jonathan». Ο Στέφανο Βενερούζο εκπροσωπεί την Ιταλία με την ταινία «Ciro». Ο Τζον Γου εκπροσωπεί την Κίνα με την ταινία «Song Song & Little Mao».

Σπονδυλωτή ταινία επτά διαφορετικών ιστοριών από επτά (οκτώ με τη συνεργασία Ρίντλεϊ και Τζόρνταν Σκοτ) σκηνοθέτες, οι οποίοι ανέλαβαν να «μιλήσουν» για τα παιδιά του κόσμου, που ταλαιπωρούνται και καταπιέζονται, υφίστανται σωματική και ψυχική βία, πεινούν, ζουν στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας, εγκαταλείπονται, περιθωριοποιούνται, μαθαίνουν να ασκούν βία, γίνονται φορείς του AIDS, πεθαίνουν...

 

Πρόκειται για φιλμ που οφείλουν να δουν όλοι, καθώς χαρακτηρίζεται από γνήσια ευαισθησία, τρυφερότητα και ανθρωπιά και αποσκοπεί ακριβώς στο να μεταλαμπαδεύσει στο κοινό την ευαισθησία γύρω από τη δυστυχία όλων των αόρατων παιδιών του κόσμου.

 

Τέσσερις από τις επτά ταινίες θα προβληθούν στο πλαίσιο του προγράμματος 'Διάφοροι διαφορετικοί φίλοι -Μια προσέγγιση της διαφορετικότητας μέσα από τον κινηματογράφο' που υλοποιείται φέτος από τη Γ΄τάξη του σχολείου μας.

 

Μια ταινία που αξίζει την προσοχή σας!

 

ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

    Από τη Μάυρα Στράτου Γ2           


                                                                      Η ΠΟΥΛΙΑ

            Ο Ωρίων, ήταν γιος της Γης, ξακουστός για την ομορφιά του και μεγάλος κυνηγός που γυρνούσε τα βουνά με το χάλκινο ρόπαλό του και σκότωνε αγρίμια.

            Μια φορά στα βουνά της Βοιωτίας είδε την Πλειόνη με τις 7 κόρες της που όλες ήταν τόσο όμορφες όσο και η μητέρα τους.

            Ο Ωρίων ερωτεύτηκε παράφορα την  Πλειόνη και θέλησε να την κάνει δικιά του με τη βία. Η Πλειόνη και οι κόρες της το έβαλαν στα πόδια και αυτος  τις κυνηγούσε για πέντε χρόνια.

            Οι Θεοί τις λυπήθηκαν και τις έκαναν αστέρια. Τις γνωστές  Πλειάδες  (Πούλια).                                          

                                  

                                                     ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ

                Η ζήλια της Ήρας μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα.  Εκείνη άρχισε να περιπλανιέται στα δάση μέχρι που συνάντησε το γιό της, τον Αρκάδα. Θέλησε να τον αγκαλιάσει αλλά εκείνος  δεν αναγνώρισε τη μητέρα του, φοβήθηκε και σήκωσε το όπλο του για να τη σκοτώσει.

            Ο Δίας, όμως, τους λυπήθηκε και για να εμποδίσει το έγκλημα, τους ανύψωσε στον ουρανό, όπου έγινε η Καλλιστώ η Μεγάλη Άρκτος και ο Αρκάδας, η Μικρή Άρκτος. 

            Αυτή η τιμή που τους έγινε εξαγρίωσε περισσότερο την Ήρα, η οποία παρότρυνε τον Ωκεανό και τη Θέτιδα να απαγορέψουν στους δυο αστερισμούς να πλησιάζουν τα υγρά βασίλειά τους. Εξαιτίας της απαγόρευσης αυτής οι Άρκτοι περιστρέφονται συνεχώς γύρω απο τον ουράνιο πόλο χωρίς ποτέ να δύουν κάτω απο τον ορίζοντα.
 

                                         
                                                               Η ΛΥΡΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ
      

            Ο αστερισμός της Λύρας σχηματίστηκε απο το Δία για να μείνει αθάνατη η μνήμη αυτού του μουσικού οργάνου που κατασκεύασε ο Ερμής απο όστρακο χελώνας και δώρισε στον αδελφό του Απόλλωνα, ο οποίος τη χάρισε στο γιό του Ορφέα. Τη Λύρα αυτή χρησιμοποίησε ο Ορφέας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία προκειμένου να κοιμίσει το Δράκο και να βοηθήσει τον Ιάσονα να  πάρει το Χρυσόμαλλο Δέρας. Επίσης, ο Ορφέας κατάφερε να δαμάσει τον Κέρβερο που φύλαγε την πύλη του Κάτω Κόσμου.

                                                              

                                                           ΛΕΟΝΤΑΣ

            Ο Λέοντας δεν ειναι άλλος απο το λιοντάρι της Νεμέας. Το λιοντάρι αυτο το έθρεψε η Ήρα και το άφησε ελεύθερο στα δάση της Νεμέας στην Πελοπόννησο. Εκεί προξενούσε μεγάλες καταστροφές και είχε ερημώσει η περιοχή εξαιτίας του.

            Ο Ευρυσθέας και Βασιλιάς των Μυκηνών ζήτησε απο τον Ηρακλή να πιάσει το λιοντάρι. Η μονομαχία ήταν σκληρή αλλά τελικά κατάφερε να το πιάσει με τα ίδια του τα χέρια και να το πνίξει. Ο Ηρακλής πήρε το πανίσχυρο δέρμα του λονταριού, τη λεοντή, και τη φορούσε ως χιτώνα.

            Οι Θεοί θέλοντας να τιμήσουν τον Ηρακλή και να θυμίζουν αιώνια στους ανθρώπους την ευγνωμοσύνη που οφείλουν στον ημίθεο, αποφάσισαν να τοποθετήσουν το λέοντα στον ουρανό ως αστερισμό.

 

                                                                  

      ΑΕΤΟΣ

             Το όνομα Αετός του αστερισμού οφείλεται στον αετό του Δία. Οι Αρχαίοι Ελληνες φαντάζονταν οτι έβλεπαν έναν αετό να πετά και να μεταφέρει με τα νύχια του τον Γανυμήδη στο Δία προκειμένου να τον υπηρετήσει ως οινοχόος.

            Απο την άλλη, ένας ιστορικός της αρχαιότητας, ο Αθήναιος, γράφει οτι ο Δίας μεγάλωσε με θεϊκή διατροφή, με νέκταρ και αμβροσία. Αμβροσία του έφερναν τα περιστέρια απο τις όχθες του Ωκεανού και νέκταρ ένας αετός. Και τα δυο πουλιά αργότερα τα αντάμειψε ο Δίας κάνοντας τον Αετό σύμβολό του και τα περιστέρια ειναι μέχρι και σήμερα τα πιο αγαπητά πουλιά των ανθρώπων, τα θεωρούν σύμβολο ειρήνης. 

                                                    

                             ΚΑΣΣΙΟΠΗ-ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ-ΠΕΡΣΕΑΣ

            Σύμφωνα με την παράδοση η Κασσιόπη ήταν σύζυγος του Κηφέα και μητέρα της Ανδρομέδας. Επειδή η Κασσιόπη καυχήθηκε οτι ήταν ομορφότερη απο την Ήρα και απο τις Νηρηίδες, προκάλεσε την οργή της Ήρας και των Νηρηίδων, που ζήτησαν απο το θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα, να την τιμωρήσει. Τότε ο Ποσειδώνας έστειλε ένα κήτος, ένα φοβερό θαλάσσιο τέρας, που κατέστρεφε τα παράλια της χώρας της Κασσιόπης (Αιθιοπία και Αφρική).

            Για να εξευμενισθεί ο Ποσειδώνας, το βασιλικό ζεύγος υποχρεώθηκε να δώσει την Ανδρομέδα να τη φάει το τέρας. Τότε εμφανίσθηκε ο Περσέας και τη γλίτωσε. Μετά το θάνατό της, η Κασσιόπη μεταμορφώθηκε σε αστερισμό, όπως και οι υπόλοιποι ήρωες του μύθου. 

                                

                                                          ΚΥΚΝΟΣ

            Σε κύκνο μεταμορφώθηκε μάλλον ο Δίας για να ζευγαρώσει με τη Λήδα και να γεννηθούν οι δίδυμοι, Διόσκουροι, Κάστορας και Πολυδεύκης καθώς και η Ωραία Ελένη που ήταν η αφορμή του Τρωικού Πολέμου.

            Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο κύκνος ήταν το πουλί της Αφροδίτης, γνωστός ως Μύρτιλος, απο τη μυρτιά, το ιερό φυτό της θεάς.

            Κατά άλλους ο κύκνος ήταν ο Ορφέας, που τοποθετήθηκε μετά το θάνατό του στον ουρανό δίπλα στην αγαπημένη του Λύρα.

 

                                            

Μια εικόνα όσο χίλιες λέξεις

Ο Φράχτης

 

  Κάποτε σε ένα αγρό υπήρχε ένας φράχτης. Κι ήταν κι ένα μικρό παιδί που τον κοίταξε και είπε : "Α, τι ψηλός που είναι ο φράχτης!" Και μόλις το είπε αυτό, ο φράχτης ψήλωσε και έγινε θεόρατος. Και το παιδί είπε ξανά : "Εγώ... θα αγωνιστώ να τον περάσω". Και σκαρφάλωνε να το περάσει. Και ανέβαινε και μαχόταν, μια ολόκληρη ζωή. Και οι άνθρωποι γύρω του το έβλεπαν και το θαύμαζαν. Κι έλεγαν : "Τι άξιο παιδί! Μια ζωή αγωνίζεται!". Και η ιστορία έγραψε για αυτό το παιδί.
 

Κι ήταν και ένα άλλο παιδί που είδε το φράχτη και είπε :
"Α, τι ψηλός φράχτης!" Κι ο φράχτης πάλι ψήλωσε. Και είπε το παιδί : " Εγώ θα παλέψω και θα τον περάσω οπωσδήποτε τον φράχτη". Και πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και πέρασε από την άλλη. Και πάλι οι άνθρωποι γύρω του τον έβλεπαν και τον θαύμαζαν και είπαν :" Τι καταπληκτικός άνθρωπος ! Πάλεψε μια ολόκληρη ζωή και τα κατάφερε και πέρασε τον φράχτη". Κι έγραψε και γι αυτόν η ιστορία.

Κι ήταν ένα τρίτο παιδί που κοίταξε τον φράχτη κι είπε :
"Α, είναι ένας μικρός φράχτης. Θα τον περάσω και θα πάω από την άλλη." Κι έδωσε ένα πήδο και βρέθηκε από την άλλη. Και οι άνθρωποι γύρω του το είδαν κι είπαν : " Άξιο παιδί κι αυτό. Πέρασε από την άλλη". Κι έγραψε και γι' αυτόν η ιστορία.

....Κι ήταν και ένα τέταρτο παιδί που γι' αυτό η ιστορία δεν έγραψε τίποτε. Γιατί, όταν βρέθηκε μπροστά στον φράχτη, τον κοίταξε και δεν τον χαρακτήρισε καν. Κοίταξε πιο πέρα και είδε πλάι στο φράχτη, να περνάει ένα μονοπάτι. Ήσυχα-ήσυχα ακολούθησε το μονοπάτι και πήγε από την άλλη.

                                                    Του Κώστα Φωτεινού

ΙΑΠΩΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ - ΧΑΪΚΟΥ

ΙΛΙΑΔΑ 2 - ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΙΛΙΑΔΑ 1 - Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Τα δικά μου κάλαντα

Θελω να γίνω μουσικός

σπουδαίος και σημαντικός

να παίζω πιάνο το πρωί

σαν πουλάκι που λαλεί.

Και καλή πρωτοχρονιά

να πω στο σχολείο το καλό

που μαθαίνω εγώ πολλά στο

σχολείο εδώ αυτό.

Πάντοτε να'στε καλά

και ποτέ πόλεμο παιδιά

μόνο ειρήνη και χαρά.

 

Νίκη  Μάραντου  Γ2

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ

Το χριστουγεννιάτικο ψωμί – ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

                Το φτιάχνουν οι γυναίκες με πολύ μεγάλη  φροντίδα και υπομονή. Στο ζύμωμα χρησιμοποιούν ακριβά υλικά , ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα, λέγοντας: “O Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει.”

Πλάθουν το ζυμάρι και παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη σχεδιάζουν σταυρό με λουρίδες απ’ τη κουλούρα.  Στη μέση βάζουν ένα άσπαστο καρύδι . Στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς και πουλάκια.

               Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί. To κόβει ο νοικοκύρης την μέρα των Χριστουγέννων, αφού χαράξει έναν σταυρό και το μοιράζει σε όλη την οικογένειά του.

                Το έθιμο αυτό το διατηρούν σε λίγα μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Κρήτη.


 

   Το Χριστόξυλο    -   ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

                Τις παραμονές των εορτών ο νοικοκύρης φέρνει από τα χωράφια το πιο γερό, όμορφο και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πηγαίνει σπίτι του.

                Αυτό ονομάζεται Χριστόξυλο και είναι το ξύλο που θα καίει για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών στο τζάκι του σπιτιού.

Σε κάθε σπίτι η νοικοκυρά του σπιτιού πριν φέρει το Χριστόξυλο, καθαρίζει το σπίτι και ιδιαίτερα το τζάκι για να μην υπάρχει παλιά στάχτη. Έτσι το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων , όταν όλη η οικογένεια θα είναι μαζεμένη γύρω από το τζάκι , ο νοικοκύρης του σπιτιού ανάβει την καινούρια φωτιά και βάζει το Χριστόξυλο.

Λένε ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο , ζεσταίνεται ο Χριστός στην Βηθλεέμ. Σε κάθε σπίτι οι νοικοκύρηδες προσπαθούν το Χριστόξυλο να καίει μέχρι των Φώτων.

 

                                     Ελευθερία Μπόμπολα Γ2